Een getuigenis van Yinka Kuitenbrouwer

Yinka Kuitenbrouwer is student vroedkunde (halftijds), werkzaam in de cultuursector (deeltijds) en zwanger van tweede kindje.

Sinds vorige week weten we dat we voor ons aanstaande kind opvang hebben bij een crèche hier in de buurt. Ik voel me gezegend dat ik effectief in blijde verwachting kan zijn van mijn tweede zoon. Geen zorgen meer voor de opvang. Zo fijn!

En dan nog is het een crèche die worstelt met verminderde dienstverlening, langdurig ziek personeel en te hoge werkdruk. Dus het blijft een dubbel gevoel: opluchting omdat we opvang hebben, maar met een bang hartje over wat we ons kind én de begeleiders aandoen…

Mijn man en ik zijn beiden werkzaam in de culturele sector. Hij werkt 4/5, ik werk op projectbasis en studeer halftijds voor vroedkundige. Wij hebben geen grote familie in de buurt om op te rekenen voor structurele opvang. Zonder vaste kinderopvang zouden wij ons werk (en studie) niet kunnen doen. 

Maar door onze werksituatie zouden wij met de nieuwe voorrangsregels veel minder kans maken op een plek in de kinderopvang. Hoe kan je blijven werken als je geen opvang hebt? Hoe zouden wij financieel rondkomen als we geen opvang zouden voor onze zoon? Hoe zou ik me voelen als ik tegen mijn zin thuisblijvende moeder zou moeten worden en mijn geliefd werk niet meer zou kunnen uitvoeren? Het zijn vragen waar ik oprecht geen antwoord op heb. 

Het contract van mijn man loopt af tegen de zomer. Hij moet dus op zoek naar een nieuwe job na de geboorte van onze zoon. Hoe hij dat zou moeten doen als we geen opvang zouden hebben, zou ik oprecht niet weten.

Met de nieuwe voorrangsregel wordt je als werkzoekende dubbel benadeeld: geen opvang en dus (veel) minder mogelijkheid om uit die werkloze situatie te komen. Hoe moet je tijd maken om te solliciteren, laat staan naar gesprekken te gaan met een baby in huis?

Met deze voorrangsregels worden mensen in minder evidente sociale situaties dubbel benadeeld. De kloof zal vergroten, het welzijn zal verder achteruit gaan. Ik hoop met heel mijn hart dat hier nog iets aan gedaan kan worden. Dat iedereen zonder opvangzorgen in blijde verwachting mag zijn van een kindje.